یک فنجان شعر قند پهلو

ابیات سروده‏ی مرا پس بدهید

مضمون ربوده‏ی مرا پس بدهید

هر واژه‏ی آن پاره‏ای از جسم من است

لطفا دل و روده‏ی مرا پس بدهید!

دستی به تطاولی گشودیم که چه؟!

مضمونی از این و آن ربودیم که چه؟!

یک عمر بدون اینکه شاعر باشیم

بیش از همه شاعران سرودیم که چه؟!

بی‏سرقت از این و آن سرودن سخته!

هر واژه‏ی ما ز شاعری بدبخته!

ای کاش پلیس صد و ده می‏آمد

می‏کرد دکان شعر ما را تخته!

استاد سخن نگشت تا دزد نشد

تا دزد نزد به دزد، شادزد نشد

با قافله‏ی شعر رفاقت ننمود

آن کس که نهان شریک با دزد نشد!

از پیشه‏ی شعر چون نمی‏یابی مزد

پس آنچه میسر است بردار و بدزد

و آن گاه که دیگران خبردار شدند

فریاد بزن: بگیر ... ای دزد ای دزد!!

هرچه برسد، ز بیش و کم می‏دزدند

یک مشت خیال خام و یک مشت دروغ

چیزی‏ست که شاعران ز هم می‏دزدند!

محمدرضا ترکی

پ.ن: خوشحالم که خوشه‏چین فضل بزرگانم ...