یک فنجان شعر قند پهلو

در تمام طول این سفر اگر

طول و عرض صفر را

طی نکرده‌ام

در عبور از این مسیر دور

از «الف» اگر گذشته‌‌ام

از «اگر» اگر به «یا» رسیده‌‌ام

از کجا به ناکجا ...

یا اگر به وَهم بودنم

احتمال داده‌‌ام

باز هم دویده‌‌ام

آن‌‌چنان که زندگی مرا

در هوای تو

نفس نفس

حدس می‌زند

هرچه می‌دوم

با گمان رَد گام‌‌های تو

گُم نمی‌شوم

راستی

در میان این‌ همه اگر

تو چه‌قدر بایدی!